Özet

Amaç: Pandeminin akut inmede mekanik trombektomi (MT) yönetimi üzerindeki yansımasını değerlendirmektir.

Yöntem: Kliniğimizde MT uygulanan 100 akut iskemik inme hastası retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar, Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pandemisinden önce trombektomi geçirenler (grup 1, 1 Mart 2019-29 Şubat 2020) ve COVID-19 pandemi döneminde trombektomi geçirenler (grup 2, 1 Mart 2020-1 Mart 2021) olmak üzere iki gruba ayrıldı. İnme tanıları manyetik rezonans görüntüleme ve bilgisayarlı tomografi ile doğrulandı. Demografik, klinik ve laboratuvar verileri kaydedildi. İstatistiksel analiz için SPSS sürüm 26,0 kullanıldı.

Bulgular: Çalışmaya her biri 50 hastadan oluşan toplam 100 hasta dahil edildi. Demografik veriler ve risk faktörleri açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmedi. Ancak, semptom başlangıcından kasık ponksiyonuna kadar geçen süre pandemi döneminde önemli ölçüde daha uzundu (p=0,001). Kasık ponksiyonundan yeniden kan akışının sağlanmasına kadar geçen süre (p=0,251), yeniden kan akışının sağlanma oranları (p=0,806) ve geçiş sayıları (p=0,889) açısından anlamlı bir fark gözlenmedi. Ek olarak, pandemi öncesi ve sonrası gruplar arasında intrakraniyal kanama sıklığı (p=0,501), komplikasyonlar (p=0,153) ve trombektomi sonrası dekompresyon (p=0,538) açısından fark yoktu. Üç ay sonraki modifiye Rankin skorları da iki grup arasında benzerdi (p=0,316).

Sonuç: Pandemi döneminde MT uygulanan akut iskemik inme hastalarında semptom başlangıcından işlemin gerçekleştirilmesine kadar geçen süre uzamıştır. Ancak, merkezimizde pandemi öncesi ve sonrası trombektomi prosedürel bulguları ve sonuçları açısından önemli bir değişiklik olmamıştır.