Özet

Amaç: Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pandemisi sırasında, sağlık çalışanları hastaların tanı, tedavi ve bakımı ile ön sırada ilgilenmekte; bu sırada psikolojik stres ve diğer mental sağlık problemleri yaşamaktadırlar. Bu çalışmada çocuk kliniği çalışanlarının hastalığın psikolojik yükünün neresinde durduğunu tespit etmek amaçlanmıştır.

Yöntem: Sağlık Bilimleri Üniversitesi, İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği’nde çalışan ve 10-20 Haziran 2020 tarihleri arasında web tabanlı ankete katılmış 151 doktor ve hemşir/hemşire çalışmaya dahil edilmiştir. Sosyo-demografik sorular, Depresyon, Anksiyete ve Stres Skoru-21 (DASS-21) ve Uykusuzluk Şiddeti Ölçeği (ISI) sağlık çalışanlarının psikolojik durumunu belirleme amacıyla kullanılmıştır.

Bulgular: Katılımcıların çoğu erkek (%73,6) ve doktordu (%64,2). Çalışanların yaklaşık 2/3’ü COVID-19 ilişkili bölümlerde görev almıştı. ISI ve DASS-21 alt skorları arasında kuvvetli ilişkiler bulundu. Sosyo-demografik değişkenlere bağlı olarak ISI ve DASS-21 skorları arasında erkek veya evli olmanın istatistiksel olarak anlamlı fark oluşturduğu gözlendi. Evli olmanın psikolojik açıdan koruyucu olmadığı ve erkek olmanın daha fazla emosyonel durum değişikliğine neden olduğu saptandı.

Sonuç: Bu tip acil halk sağlığı problemleri sonrasında mental sağlık tepkilerini anlamaya çalışmak, sağlık çalışanları ve toplumda yer alan kişilerin afet durumlarına daha hazırlıklı olmasını sağlayabilir. Şimdiye kadar yapılan çalışmaların hiçbiri çocuk sağlığı kliniklerini kapsamamaktadır ve pandeminin psikolojik etkileri konusunda daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.